خيانتى انا

انا جاى اكتب حكايه
مش عارف ليها بدايه
ولا عارف ليها نهايه
حكايتى حكايه كبيرة
مليانه فكر وحيرة
مليانه عشق وغيرة
بدايتها كانت فى ثانوى
ايام الفصل الشتوى
قبل امتحان النظرى
وبرده لسه فاكر
اليوم وكانه باكر
والفكر لسه حاضر
قاعد انا وصديقى
دايما معايا فى طريقى
وفى بيتى كان رفيقى
ايام متتنسيش
كان نفسى متنتهيش
وفى عقلى متنطفيش
من ردى على التليفون
سمعت صوت حنون
خلانى اكون مجنون
معرفش هيه مين
صاحب الصوت الانين
صاحب الصوت الحزين
حبيتها قبل ما اشوفها
او حتى كنت اعرفها
ويارتنى بس اقابلها
مشوارى مش طويل
كان لازم فيه بديل
ونقول بقى التعليل
كانت اخت صاحبى
وادى الزمان اهو طاح بى
خسرنى اغلى حبايبى
قررت ابعد عنها
ده العشق فى قلبى منها
ومين يقدر يخونها
لكن مقدرتش امشى
خيالها باين فى رمشى
طب ليه منكملشى
راحت قالت لامها
وعجبنى جدا ردها
والكلمة اللى بعدها
انها هتكون ليه
خلتنى اغمض عينيه
واحلم بايام جايه
وصاحبى بعد عنى
وقال هانى خانى
باعلى صوت جرحنى
وعرفت خلاص غلطتى
قررت بايدى سكتى
بعد ما سبت دنيتى
دلوقتى عايش وحيد
عايش بجد سعيد
وكل يوم فى عيد